به طور كلي جلبكها در دو گروه ريزجلبك (جلبكهايي كه با ميكروسكوپ ديده ميشوند) و جلبكهاي ماكروسكوپي (جلبكهايي كه با چشم قابل ديدن هستند) طبقه بندي ميشوند. ريزجلبكها داراي انواع پروكاريوت و يوكاريوت هستند.
از پروكاريوتها، سيانوباكترها و از يوكاريوت ريزجلبكهاي سبز و دياتومها را ميشود مثال زد. ريزجلبكها به صورت تك سلولي، كلوني و رشتهاي هستند و در آبهاي شور، شيرين درياها، رودخانهها و زمينهاي مرطوب زندگي ميكنند. پيش بيني ميشود بيش از 100000 گونه ريزجلبك در طبيعت وجود داشته باشد كه تاكنون حدود 30000 گونه شناسايي و طبقه بندي شده است.
ريز جلبكها ميتوانند در شرايط سخت زنده بمانند و حتي با سرعت رشد كنند. ريزجلبكها براي رشد نياز به نور، آب، تركيبات غذايي و محيط مناسب ميباشند و طيف وسيعي از دما، شوري، pH، نور را تحمل ميكنند و به صورت مستقل يا همزيست زندگي ميكنند.
ريزجلبكها در بين موجودات فوتوسنتز كننده، مسئول بخش زيادي از فعل و انفعالات جهاني فتوسنتزي هستند كه منجربه توليد 40 تا 50 درصد مواد اوليه در طبيعت ميشود. ريزجلبكها تنوع زيادي در رنگدانه، مواد ذخيرهاي حاصل از فتوسنتز، ساختار ديوارهي سلولي، چربي، روغن، هيدروكربن و مواد زيستي دارند. اين تركيبات در توليد مواد غذايي با ارزش براي انسان، مكمل غذايي برا حيوانات و آبزيان، سوخت زيستي، تركيبات شيميايي صنعتي و داروها كاربرد دارد. تفاوتها در تركيبات سازنده ريزجلبكها در طبقه بندي آنها نيز موثر است.